Wie is Goedele? - Queen Stage

Goedele was geen wielrenster. Absoluut niet. Ze was een kankerpatiënt, die atleet werd. Tijdens haar eigen ziekte en herstel, putte ze veel moed en kracht uit verhalen van anderen. Daarom deelt ze haar verhaal: durf te dromen, durf te proberen. Wie weet waar je uitkomt… ?

Ze vertelt haar verhaal bij The Women Peloton: Podcast: Goedele Adams | The Women Peloton

Een samenvatting van Goedele ziekte & fiets-historiek:

2011, toen ze 25 was: bij een standaardcontrole zegt de gynaecoloog: “Je hebt heel dense borstweefsel, mocht er ooit iets afwijkends zijn, laat dat dan zeker checken.”
2016, maart: 1^ste symptoom: bij een bepaalde druk bij de maandelijkse zelfcheck: een soort bloedachtig vocht uit m’n ene tepel
2016, april – september: onderzoeken, operatie, … met als conclusie: “atypische cellen in het vocht en een grote DCIS-zone, maar geen invasieve kanker”: hoera!
2016, september: paniek, tijdens een opvolgcheck vinden ze plots borstkankercellen in m'n oksellymfeklieren = héél foute boel. Want ze vinden geen primaire tumor. Alle hens aan dek en in spoedtempo allerlei nieuwe onderzoeken. Het onderzoek van de aangetaste klieren geeft geen uitsluitsel over het type kanker. Triple negatief is het meest waarschijnlijke. Ohjee.
2016, oktober: uiteindelijk vinden ze in een eerder weggehaald stuk borstweefsel (dat nog in de diepvries zat in het ziekenhuis) de primaire tumoren: micro-invasieve, oestrogeengevoelige tumoren. I.e. super-mini-tumoren in die grote DCIS-zone. Een opluchting qua diagnose en prognose, maar de extra hormoonbehandeling is op jonge leeftijd een extra zware dobber.
Met spoed wordt de volledige behandeling opgestart: een nieuwe operatie, okselklieruitruiming, chemo (12 x Taxol, 4 AC), een maand bestraling, 5 jaar Zoladex en 10 jaar Tamoxifen/Nolvadex
2016 November – 2017 April : chemo
2017, mei - juni: bestraling
2017, augustus – september: zelfstandig beginnen sporten = joggen à 5km/uur en -letterlijk- chemo uitzweten.
2017, november: start lotgenotenproject Think Pink.
Ik heb niets, nul, nougabollen met wielrennen (of lycra pakjes 🙊), maar de prognose bij hormoongevoelige kanker is 40 à 70% beter als je elke dag een uur sport, en ik wil leven, dus ik doe mee met een onco-revalidatie project van Think Pink: samen met lotgenoten, en gecoacht door @kristofdekegel en @johanmuseeuw gaan we trainen voor de Ronde van Vlaanderen 🦁🇧🇪
2018, 30 maart: ondersteund door menig Scheldetrapper (merci mannen! 💚) en een roze armada rijd ik de volledige Ronde van Vlaanderen, 235km: de 1ste dag dat ik sterker ben dan kanker! Kristof kijkt naar de cijfers en ziet dat het goed is. We trainen verder!
2019, april: Amstelgold race, 260km, solo
2019, mei: 1000km tegen kanker, solo: 4 dagen, elke dag 250km
2020: er is een droom. Een droom met 55.000 hoogtemeters 😆 Voor een slechte klimmer, met beschadigde longen en op hormoonmedicatie: redelijk ambitieus 🙈🥳😋 Met een klein stemmetje vraag ik aan Kristof: "zou het kunnen? ...ooit?" ...Hij moet eerst keihard lachen, kijkt naar de cijfers en zegt: "met 8 maanden volle bak training: ja." Het trainen begint!
2020: corona ☹ Tussentijdse fietsdoelen worden opgeschort.
Het plan: goed trainen, een groot eendagsdoel, een kleine ronde en dan naar die grote ronde.
2020, mei: laatste Zoladex-spuit! Ga ik nu uit menopauze!? à is nodig om m’n trainingsbelasting te kunnen opdrijven
2020, december: ik had het bijna opgegeven, maar: UIT menopauze!!! Superblij, maar -in combinatie met corona-issues- ook hormonaal superheftig. Uit menopauze gaan is zo mogelijk nog meer miserabel dan in menopauze gaan. Niet evident.
2021: fysiek voelt het -zwaar- op en af, maar m’n trainingen gaan goed, en de resultaten zijn er!
2021, mei: tijdens een rit met een gelegenheidspeloton, word ik onderuit getikt door een andere fietser en val ik zwaar: de pols en elleboog -van m’n slechte arm :’(- zijn gebroken en supergezwollen: 2 maand op de zetel met m’n arm omhoog. Een beetje trainen kan, op rollen.
2021 – 2022: ik train op rollen, het herstel van de elleboog gaat zeer moeizaam. M’n toekomst op de fiets is 1 groot vraagteken. Maar ik moet sporten om gezond te zijn/blijven… Ik train verder! Hoofdzakelijk op rollen. Veel te veel alleen.
2022, mei: operatie elleboog: blijkt dat er een afgebroken botsplinter naast m’n triceps-pees zat, die op eerdere beeldvorming (door de sterke zwelling) onzichtbaar was. Een tricky operatie, maar Prof. Van Riet slaagt erin de splinter eruit te halen: opnieuw herstellen, en hopen op een goed herstel!
2022, oktober: elleboog herstelt met babystapjes, in oktober start ik met m’n “echte” Tour-voorbereiding: 8 maanden volle bak! Nog steeds grotendeels op rollen
2023, maart: tijdens een tussentijdse test, zit ik ruim voor op schema. Hoera!
2023, april – juni: de voorbereiding gaat verder, maar door een aanslepende verkoudheid en de moeilijke balans werken – trainen – projectorganisatie, gaat het niet zo goed als ik wil. Fris aan de Tour-start staat, wordt de grootste uitdaging!
We stellen als doel: elke dag van de Tour fietsen. Hopelijk zoveel mogelijk kilometers …maar dat zal het avontuur duidelijk maken!